[24 maanden] Iets beters dan sojascheuten - ReaDelight (2024)

Ik kwam vandaag ijverig thuis en heb lekker Kongsuni-ijs gegeten en een tijdje met klei gespeeld met mijn ondeugende kind. Al snel was het tijd om naar bed te gaan, dus ik gaf haar een tandenborstel en Kongsoon speelde een chica-liedje, dus ik snelde naar mijn mobiele telefoon, maar ontdekte alleen dat het liedje speelde. Ik was opgelucht toen ik zag dat ze zich weer concentreerde op het tandenpoetsen, en ik hoorde verhalen van mijn schoonmoeder over wat er op het kinderdagverblijf was gebeurd en keek samen naar foto's en video's. Gisteren ging ik voor het eerst naar school, dus het was nog een lastige plek, maar vandaag had ik het gevoel dat ik goed met de kinderen overweg kon en dat ik samen met de recreatiedocent lichamelijke activiteiten deed. Een van de leraren zei dat het kind zelfs vroeg of het naar een ander kinderdagverblijf ging, maar toen ik de video zag, leek hij erg zelfverzekerd en actief mee te doen, dus het leek het waard om als zodanig gezien te worden. Het was even een moment van trots, omdat ik dacht dat het mogelijk was dankzij de enthousiaste ondersteuning van de interesses van het kind, zoals traplopen (als hij eenmaal erin zit, gaat hij herhaaldelijk 3 tot 40 minuten op en neer) of thuis door de kamer spelen terwijl hij de hand van zijn vader vasthoudt.

Nadat ik even had weggekeken, keerde ik terug naar het kind en ontdekte dat de stem van Kongsuni in een beeld was veranderd zonder dat de muis of de vogel het wisten. OMG… … . Even vroeg ik me af hoe ik hem terug kon krijgen, en toen ik mijn hand op mijn telefoon legde, schudde ik hem snel weg. Er viel niets meer te zeggen, aangezien het de favoriete video van mijn kind was.

“Als je naar het kind kijkt, is hij goed in zelfbeheersing. Ik keek 's ochtends ook naar Kongsun, en toen ik dit zag, zei ik dat ik het moest uitzetten, en hij zei 'ja', en toen het voorbij was, zei ik 'tot ziens' en zette het uit. ‘Het kind heeft vastberadenheid.’

rechts. Toen ik haar zei het uit te zetten nadat ze er een tijdje naar had gekeken, protesteerde ze niet veel en zwaaide alleen maar vaarwel naar Kongsuni. Maar nu het nog geen 5 minuten geleden is dat ik het zag, vroeg ik me af of dat mogelijk was.

“Papa, mag ik dit meenemen?”

(Mijn hoofd schuddend)

‘Kijk hier dan eens naar en geef het aan mij, papa.’

“Ja~”

Nadat hij daarop heeft geantwoord, schakelt hij onmiddellijk over naar een andere video. Dan is het een oneindige lus. Ik werd ongeduldig en vroeg het opnieuw aan het kind.

“Papa, ik moet dit gebruiken, wat moet ik doen? ‘Kan ik het niet aan papa teruggeven?’

Toen legde hij plotseling, zonder enige aarzeling, de mobiele telefoon in mijn hand. Ik schaamde me even omdat hij het zo nonchalant overhandigde, maar ik vergat niet mijn dankbaarheid te uiten.

"Wauw dat is fantastisch. Bedankt~”

Ook mijn grootmoeder zei herhaaldelijk ‘de beste!’ alsof ze er trots op was.

Het is echt geweldig. Waar komt de kracht vandaan om bereidwillig op te geven waar men het meeste van houdt? Eigenlijk dacht ik er eerst niet veel over na, maar terwijl ik mijn hoofd afkoelde, dacht ik aan dat Je krijgt wat je geeftHet punt was. het maakt niet uit hoeHoewel het kind nog jong was, had ik het gevoel dat het had gereageerd op de inspanningen die ik had gedaan om hem als gelijkwaardig persoon te respecteren. Omdat we erg gevoelig zijn geweest voor niet alleen gedragsgeweld, maar ook voor verbaal en onbewust geweld, heeft ons gezin ons best kunnen doen om de emoties van het kind bij te houden. Wees zo geduldig mogelijk over wat uw kind wil en wat u niet wilt dat hij doet, luister ernaar, leg het soms uit en herhaal het op elk gewenst moment, of hij het nu begrijpt of niet. Op deze manier dacht ik dat het kind ons voldoende vertrouwde en respecteerde om de verzoeken van mama en papa als waardevoller te beschouwen dan zijn eigen plezier. Het was een avond waarop ik het gevoel had dat ik een kind met deze smaak opvoedde.

• Afbeeldingsbron: Jonge Industrie

Gerelateerde artikelen